Իմ բլոգի վերջին հրապարակումը

Ողջունում եմ բոլորին: Երեք տարի, ես անընդմեջ այս բլոգը զարգացնում էի, պատրաստում էի իմ սիրելի ռադիոնյութերը, հրապարակում էի տեղեկություններ և փաստեր, տարբեր առաջադրանքներ: Բոլորը, երևի, հիշում են իմ «Ընտանեկան ռադիո» նախագիծը: Բայց այսօր որոշ պատճառներով, հեռանում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրից: Ես իհարկե չեմ զղջում, քանի որ դա իմ որոշումն էր: Ես զղջում եմ, որ այլևս չեմ կարող աշխատել մի հրաշալի ուսուցչի հետ՝ ընկեր Հասմիկի: Մենք հիանալի ուսումնական ժամանակ անցկանցրեցինք : Շնորհակալ եմ նրան ամեն ինչի համար:

 Հարգելի ընկեր Հասմիկ, ես երբեք չեմ մոռանա Ձեզ և Ձեր հետ անցկացրաց հիանալի ուսումնական ժամանակը: Եվս մեկ անգամ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ:

Առաջարկում եմ կարդալ «Դպիրից» http://dpir.mskh.am/hy/node/950 այս հեքիաթները։ Դրանք թարգմանել են մեր ուսուցիչները։

Կարծիքդ գրիր  
 
1. Ուսուցիչների արած գործի մասին  
 
2. Հեքիաթներից յուրաքանչյուրի մասին։ 

Լինել և ունենալ 

1. Ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել Մերի Գրիգորյանին այս թարգմանության համար: Այն իհարկե անսխալ էր իրականացված: Երջանիկ եմ, որ ինձ հաջողվեց այսպիսի լավ ստեղծագործությունը կարդալ՝ մեզ բոլորիս հարազատ լեզվով:

2. Ինձ շատ դուր եկավ այս հեքիաթը, քանի որ այն ներկայացնում է մարդկության դառը իրականություններից մեկը: Հաճախ մարդիկ չեն կարողանում կրթություն ստանալ ոչ թե չցանկանալու պատճառով, այլ՝ որովհետև գտնվում եմ սարսափելի վատ սոցիալական իրավիճակում: Երեխաները փոքր տարիքից սկսում են աշխատել և ժամանակը ուղղակի չի բավականեցնում ուսման համար: Իսկ եթե նույնիսկ հասցնում են դպրոցն ավարտել, չեն կարողանում բարձրագույն կրթություն ստանալ, քանի որ շատ երկրներում հնարավոր չէ սովորել առանց որոշակի գումար վճարելու ուսուցանող հաստատություններին: Այդ պատճառով կրթություն չստացած մարդիկ ստիպված են լինում լքել իրենց հարազատ երկիրը՝ որևէ աշխատանք այլ երկրներում գտնելու ակնկալիքով: Չի կարելի նախատել և ուղղել անկիրթ մարդկանց, քանի որ նրանք, միգուցե, կրթության հնարավորություն չեն ունեցել:

Մեծ գյուտարարը 

1.Այս հեքիաթի թարգմանությունը շատ լավ էր իրականացված: Հաճույքով կարդացի այն: Միայն մեկ վրիպում գտա: Ահա այն՝

Այստեղ պետք է օգտագործել <<սկսեց>> բայը:

2. Ես հավանեցի այս հեքիաթը: Ես համաձայն եմ այս հեքիաթի իմաստի հետ: Այն կայանում է նրանում, որ մարդ երբեք չի կարողանա անսխալ ապրել, բայց կարող է ուղղել իր սխալները չհանձնվելու և հույսը չկորցնելու շնորհիվ: Ցավոք, շատ քչերն են այդպես վարվում և շուտ են կորցնում իրենց հավատը: Ինքս երբեք չեմ հանձնվում, նույնիսկ երբ թվում է, որ անուղղելի սխալ եմ գործել:
Ցախավելը և Բեֆանան

1.Հրաշալի թարգմանություն էր: Այպիսի հեքիաթ, այսպիսի հրաշալի կերպով թարգմանելու համար հարկավոր է շատ ջանք թափել: Շնորհակալ եմ Լուսինե Բարսեղյանին այսպիսի լավ թարգմանության համար: Այստեղ էլ կարծես մեկ վրիպում կա՝

Իմ կարծիքով այստեղ պետք է օգտագործել <<բացում>> բայը:

2. Այս հեքիաթը հետաքրքիր իմաստ ունի: Մեկ ուղի ընտրելը և դրանով զարգանալը իհարկե լավ բան է: Բայց զարգացման ուղին կտրուկ փոխելը կարող է աղետալի հետևանքների պատճառ դառնալ:

Իմ բնակավայրի հաճելի անկյունները

Ես բնակվում եմ Արարատի մարզի Գեղանիստ գյուղում: Շատ եմ սիրում մեր գյուղը: Իմ բնակավայրի ամենահաճելի և սիրելի անկյուններից մեկը մեր տան այգին է: Այնպես եմ սիրում, երբ ամեն գարնան այգու բուսական աշխարհը սկսում է ծաղկել: Ոչ պակաս էլ սիրում եմ, երբ աշնանը այգում սկսուվմ է տերևաթափը: Ամեն առավոտ, ձմեռ լինի, թե ամառ, զբոսնում եմ այգով և մեծ հաճույք եմ ստանում: Առավելապես շատ եմ սիրում, երբ ամռանը այգու թռչունները անվերջ՝ առավոտից երեկո, երգում են իրենց յուրահատուկ ձայնով: Իհարկե, այս հաճույքը ես ստանում եմ միայն իմ քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ: Ես եմ խնամում մեր այգին, ամեն գարուն տնկում եմ նոր ծառեր, ջրում եմ դրանք, կերակրում եմ այգու թռչուններին: Դա էլ է ինձ համար մեծ հաճույք: Այգին խնամելու գործում ինձ օգնում են նաև մեր գյուղի աքլորները, քանի որ ամեն առավոտ ես արթանում եմ նրանց կանչից: Դա մի հրաշալի զգացողություն է:
Նաև սիրում եմ այցելել մեր գյուղում տեղակայված, երկրորդ աշխարհամարտում զոհվածների արձանը: Այնտեղ հասնելով՝ կարծես վերադառնում եմ քսաներորդ դարի կեսեր, երկրորդ համաշխարհային պատերազմի կենտրոնում եմ հայտվում: Մեր գյուղում, կարելի է ասել, տեսարժան վայրեր չկան:Չնայած դրան, սիրում եմ զբոսնել մեր գյուղով: Ինձ համար մեր գյուղի ամեն մի անկյունը տեսարժան վայր է:

Իտալո Կալվինո «Խիղճը»

Կարդա Իտալո Կալվինոյի «Խիղճը» պատմվածքը։  

 

• Գտիր Լուիջիին արդարացնող և մեղադրող երկուական փաստարկ։

  Արդարացնող փաստարկները

  1. Ալբերտոն ժամանակին շատ վատ էր վարվել Լուիջիի հետ:
  2. Լուիջին խղճի խայթ էր զգում, որ զուր տեղն այդքան մարդ էր սպանել:

  Մեղադրող փաստարկները

  1. Նա ցանկանում էր սպանել Ալբերտոյին վրեժխնդիր լինելու համար:
  2.  Պատերազմի ժականակ նա սպանում էր թշնամիների հենց այնպես, տեսնելու, թե արդյոք կհանդիպի՞ նաև Ալբերտոյին, ում կարող էր սպանել:

   

• Ըստ քեզ՝ ինչ է պատերազմը։ Ներկայացրու պատերազմի ամենաանարդար կողմեր։

  Պատերազմը քաղաքական-հասարակական միավորումների միջև հակամարտություն է, որն արտահայտվում է հակամարտող կողմերի ռազմական ուժերի միջև ռազմական գործողությունների տեսքով։ (Wikipedia)

  Անարդար է, որ պատերազմի պատճառով բազմաթիվ խաղաղ բնակիչներ են զոհվում:

  Անարդար է, որ հաճախ պատերազմ է հայտատարում կառավարությունը, բայց մարտնչում է այդ երկրի ժողովուրդը:

  Անադրար է, որ իրար թշնամի չհամարող ազգեր ստիպված են լինում կռվել և սպանել իրար իրենց երկրների առաջատարների՝ պատերազմ հայտարարելու որոշման պատճառով:

   

• Դուրս գրիր այն տողը կամ նախադասությունը, որը, ըստ քեզ, պատմվածքի առանցքն է կազմում։

  Խղճի խայթ էր զգում, որ զուր տեղն այդքան մարդ էր սպանել, ու քանի որ խաղաղություն էր կնքվել, իր բոլոր մեդալները լցրեց մի տոպրակի մեջ և պտտվեց թշնամիների երկրում և դրանք նվիրեց զոհվածների զավակներին ու կանանց:

   

• Հիմնավորիր ընտրությունդ։

  Իմ կարծիքով, հենց այս նախադասությունն է պատմվածքի առանցքը կազմում: Պատերազմել մի երկրի դեմ, միայն ինչ- որ անձնավորության հետ անձնական խնդիր լուծելու համար՝ հանցագործություն է: Երկու անձնավորության խնդիրների պատճառով մահանում եմ բազմաթիվ անմեղ մարդիկ:

Հինգ փաստ Արարատ լեռան մասին

Հինգ փաստ Արարատ լեռան մասին from YuriDanielyan